Persoonlijke groei is hot
Persoonlijke groei is hot. Hoeveel boeken, tijdschriften en artikelen worden niet geschreven over dit thema? Er is kennelijk veel behoefte om jezelf uit te dagen en te ontwikkelen tot de betere versie van jezelf. Hoeveel mensen komen niet naar mijn coachpraktijk om weer inspiratie te voelen, aan persoonlijk leiderschap te werken, beter met tegenslag of conflicten om te gaan of beter samen te werken? Ik heb vaak gezien dat deze mensen hopen dat je met een toverstaf hen wat tips en trucs kan bijbrengen. Jammer, maar zo werkt het niet. Als je persoonlijk wilt groeien, dan zal je écht naar jezelf moeten kijken. Maar dan wordt persoonlijke groei vaak net iets minder leuk. Dan begint persoonlijke groei ineens een beetje te schuren, kan het een gevoelens van onrust, angst of verdriet oproepen omdat het patronen blootlegt die we voor ons eigen gemakt liever bedekt willen houden.
Ze kwam binnen en nestelde zich in de stoel tegenover mij. Toen ik haar vroeg waarvoor ze kwam zei ze: “Ik heb problemen in mijn team. Sommige types werken totaal op mijn zenuwen en daar kan ik niets mee”. Ik vroeg haar om wat meer uitleg. En ze noemde vervolgens uitvoerig een aantal voorbeelden waarbij ze conflicten had gekregen met een collega uit haar team. Zij omschreef hen vervolgens als het ‘slachtoffer-type’. Nu zij zelf manager was geworden, was ze vastbesloten dergelijke personen niet in haar team op te nemen. Toen ik haar later vroeg hoe zij zo goed had geleerd om sterk te zijn, werd ze eerst stil. Ze aarzelde en zei toen met zachte stem: “door mijn moeder”. Ze boog haar hoofd en toen kwamen de tranen. Haar moeder was in haar pubertijd een lange periode chronisch ziek geweest en had met haar klaagzang een enorme stempel op het gezin gedrukt. Ze had dit altijd als zwaar ervaren, omdat zij hiermee verantwoordelijk werd voor de zorg van haar broertje. Zodra het kon, was ze op zichzelf gaan wonen om zich te onttrekken aan de ballast van thuis. Ze had zich destijds voorgenomen om nooit te worden zoals haar moeder: zij zou sterk zijn en laten zien wat ze in deze wereld kon bereiken. Na haar uitleg keek ze me door haar tranen heen aan en zei: “Ik dacht dat ik met dit thema nu wel klaar was, maar ik zie nu dat ik hier nog wat te doen heb…”.
We springen bij tegenslag liever over de put dan erin. Als je wilt groeien in het leven, zal je bij voorkeur moeten kijken daar waar je liever niet kijkt en juist datgene wat vastzit moeten blootleggen. Natuurlijk wil jij je liever aan de zonnige kant van het leven begeven. En nogal logisch dat je passie, geluk, optimisme en liefde nastreeft. Echter, volgens Jesse Jacobs – psycholoog en schrijver van het coach en reflectie boek: Het mooiste uit de put halen – kan het één kan nooit zonder het ander.
Zij noemt deze twee kanten van de medaille: de pendule van het leven. Wanneer je niet durft te kijken naar het verdriet, de pijn, de boosheid die je kent in jouw leven en alleen de zonnige kant wil zien, slaat de pendule enkel uit naar één kant. En dat werkt niet; je komt vast te zitten en jij beweegt enkel nog in jouw comfortzone. Het Omarmen van het leven, één van Jesse’s groeiprincipes die ze uitgebreid in haar boek beschrijft, is het aannemen van het leven precies zoals het op je pad komt. Wij kiezen niet ons lot; het is er. De vraag is hoe je er vervolgens mee omgaat. Inspirerende mensen zijn diegenen die ‘stromen’: ze zijn transparant en open over hun ‘failures’ en kwetsbaarheden én ze hebben perspectief en focus in het leven. Pas wanneer je écht mee kunt swingen met de pendule van het leven, ben je een inspiratiebron voor anderen en groei je wezenlijk in je persoonlijke effectiviteit.
Jesse Jacobs heeft haar eigen coachpraktijk en is actief als team(coach) voor diverse organisaties. Recentelijk verscheen haar boek Het mooiste uit de put halen. Het boek biedt groeiprincipes bij tegenslagen in het leven. Het helpt je om in moeilijke tijden niet alleen de put te zien waar je inzit, maar op de bodem van die put vooral ook een bron van persoonlijke groei te ontdekken.
